Nehemiah 9

CHAPTER 9

Israel Separates the Alien Sons

1και εν ημέρα εικοστή και τετάρτη του μηνός τούτου συνήχθησαν οι υιοί Ισραήλ εν νηστεία και εν σάκκοις και σποδώ επί κεφαλής αυτών 2και εχωρίσθησαν οι υιοί Ισραήλ από παντός υιόυ αλλοτρίου και έστησαν και εξηγόρευσαν τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας των πατέρων αυτών 3και έστησαν επί τη στάσει αυτών και ανέγνωσαν εν βιβλίω νόμου κυρίου θεού αυτών το τέταρτον της ημέρας και ήσαν εξαγορεύοντες τω κυρίω το τέταρτον της ημέρας και προσκυνούντες τω κυρίω θεώ αυτών 4και έστη επί αναβάσει των Λευιτών Ιησούς και οι υιοί Καδμιήλ Σαχανίας υιός Σαραβία υιόυ Χανανί και εβόησαν φωνή μεγάλη προς κύριον τον θεόν αυτών 5και είπον οι Λευίται Ιησούς και Καδμιήλ Βοννείας Σαραβίας Ωδουίας Σοβανίας Φεσσίας ανάστητε ευλογείτε τον κύριον θεόν ημών από του αιώνος και έως του αιώνος και ευλογήσουσιν όνομα δόξης σου και υψώσουσιν επί πάση ευλογία και αινέσει

Ezra Recounts Israel's History

6και είπεν Έσδρας συ ει αυτός κύριος μόνος συ εποίησας τον ουρανόν και τον ουρανόν του ουρανού και πάντας τας δυνάμεις αυτών την γην και πάντα όσα εστίν εν αυτή τας θαλάσσας και πάντα τα εν αυταίς και συ ζωοποιείς τα πάντα και σοι προσκυνούσιν αι στρατιαί των ουρανών 7συ ει κύριε ο θεός συ εξελέξω Άβραμ και εξήγαγες αυτόν εκ της χώρας των Χαλδαίων και επέθηκας αυτώ όνομα Αβραάμ 8και εύρες την καρδίαν αυτού πιστήν ενώπιόν σου και διέθου προς αυτόν διαθήκην δούναι αυτώ την γην των Χαναναίων και Χετταίων και Αμορραίων και Φερεζαίων και Ιεβουσαίων και Γεργεσαίων και δούναι αυτήν τω σπέρματι αυτού και έστησας τους λόγους σου ότι δίκαιος συ 9και είδες την ταπείνωσιν των πατέρων ημών εν Αιγύπτω και την κραυγήν αυτών ήκουσας επί θάλασσαν ερυθράν 10και έδωκας σημεία και τέρατα εν Αιγύπτω εν Φαραώ και εν πάσι τοις παισίν αυτού και εν παντί τω λαώ της γης αυτού ότι έγνως ότι υπερηφάνησαν επ΄ αυτούς και εποίησας σεαυτώ όνομα ως η ημέρα αύτη 11και την θάλασσαν διέρρηξας ενώπιον αυτών και παρήλθον εν μέσω της θαλάσσης εν ξηρασία και τους καταδιώκοντας αυτούς έρριψας εις βυθόν ωσεί λίθον εν ύδατι σφοδρώ 12και εν στύλω νεφέλης ωδήγησας αυτούς ημέρας και εν στύλω πυρός την νύκτα του φωτίσαι αυτοίς την οδόν εν η πορεύσονται εν αυτή 13και επί όρος Σινά κατέβης και ελάλησας προς αυτούς εξ ουρανού και έδωκας αυτοίς κρίματα ευθέα και νόμους αληθείας προστάγματα και εντολάς αγαθάς 14και το σάββατόν σου το άγιον εγνώρισας αυτοίς εντολάς και προστάγματα και νόμον ενετείλω αυτοίς εν χειρί Μωυσή του δούλου σου 15και άρτον εξ ουρανού έδωκας αυτοίς εις σιτοδοσίαν αυτών και ύδωρ εκ πέτρας εξήνεγκας αυτοίς εις δίψαν αυτών και είπας αυτοίς εισελθείν κληρονομήσαι την γην εις ην εξέτεινας την χείρά σου δούναι αυτοίς 16και αυτοί και οι πατέρες ημών υπερηφανεύσαντο και εσκλήρυναν τον τράχηλον αυτών και ουκ ήκουσαν των εντολών σου 17και ανένευσαν του εισακούσαι και ουκ εμνήσθησαν των θαυμασίων σου ων εποίησας εν αυτοίς και εσκλήρυναν τον τράχηλον αυτών και έδωκαν αρχήν επιστρέψαι εις δουλείαν αυτών εν Αιγύπτω και συ ο θεός αφίων αμαρτίας ελεήμων και οικτίρμων μακρόθυμος και πολυέλεος και ουκ εγκατέλιπες αυτούς 18έτι δε και εποίησαν εαυτοίς μόσχον χωνευτόν και είπαν ούτοι οι θεοί οι εξαγαγόντες ημάς εξ Αιγύπτου και εποίησαν παροργισμούς μεγάλους 19και συ εν οικτιρμοίς σου τοις μεγάλοις ουκ εγκατέλιπες αυτούς εν τη ερήμω τον στύλον της νεφέλης ουκ εξέκλινας απ΄ αυτών ημέρας οδηγήσαι αυτούς εν τη οδώ και τον στύλον του πυρός την νύκτα φωτίζειν αυτοίς την οδόν εν η πορεύσονται εν αυτή 20και το πνεύμά σου το αγαθόν έδωκας συνετίσαι αυτούς και το μάννα σου ουκ αφυστέρησας από στόματος αυτών και ύδωρ έδωκας αυτοίς εν τη δίψη αυτών 21και τεσσαράκοντα έτη διέθρεψας αυτούς εν τη ερήμω ουχ υστέρησας αυτοίς ουδέν ιμάτια αυτών ουκ επαλαιώθησαν και υποδήματα αυτών ου διερράγησαν 22και έδωκας αυτούς βασιλείας και λαούς διεμέρισας αυτοίς και εκληρονόμησαν την γην Σηών βασιλέως Εσεβών και την γην Ωγ βασιλέως του Βασάν 23και τους υιούς αυτών επλήθυνας ως τους αστέρας του ουρανού και εισήγαγες αυτούς εις την γην ην είπας τοις πατράσιν αυτών του εισελθείν και εκληρονομήσαι 24και εισήλθον υιοί αυτών και εκληρονόμησαν την γην και εξέτριψας ενώπιον αυτών τους κατοικούντας την γην των Χαναναίων και έδωκας αυτούς εις τας χείρας αυτών και τους βασιλείς αυτών και τους λαούς της γης ποιήσαι αυτοίς ως αρεστόν ενώπιον αυτών 25και κατελάβοντο πόλεις υψηλάς και γην πίονα και εκληρονόμησαν οικίας πλήρεις πάντων αγαθών λάκκους λελατομημένους αμπελώνας και ελαιώνας και παν ξύλον βρώσιμον εις πλήθος και έφαγον και ενεπλήσθησαν και ελιπάνθησαν και ετρύφησαν εν αγαθωσύνη σου τη μεγάλη 26και ήλλαξαν και απέστησαν από σου και έρριψαν τον νόμον σου οπίσω σώματος αυτών και τους προφήτας σου απέκτειναν οι διεμαρτύραντο εν αυτοίς επιστρέψαι αυτούς προς σε και εποίησαν παροργισμούς μεγάλους 27και έδωκας αυτούς εν χειρί θλιβόντων αυτούς και έθλιψαν αυτούς και ανεβόησαν προς σε εν καιρώ θλίψεως αυτών και συ εξ ουρανού σου ήκουσας και εν οικτιρμοίς σου τοις μεγάλοις έδωκας αυτοίς σωτήρας και έσωσας αυτούς εκ χειρός θλιβόντων αυτούς 28και ως ανεπαύσαντο επέστρεψαν ποιήσαι το πονηρόν ενώπιόν σου και εγκατέλιπες αυτούς εις χείρας εχθρών αυτών και κατήρξαν εν αυτοίς και πάλιν ανεβόησαν προς σε και συ εξ ουρανού εισήκουσας και ερρύσω αυτούς εν οικτιρμοίς σου πολλοίς 29και επεμαρτύρω αυτοίς επιστρέψαι αυτούς εις τον νόμον σου αυτοί δε υπερηφανεύσαντο και ουκ ήκουσαν των εντολών σου και εν τοις κρίμασί σου ήμαρτον α ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς και έδωκαν νώτον απειθούντα και τράχηλον αυτών εσκλήρυναν και ουκ ήκουσαν 30και εμακροθύμησας επ΄ αυτούς έτη πολλά και είλκυσας επ΄ αυτούς έτη πολλά και επεμαρτύρω αυτοίς εν πνεύματί σου εν χειρί προφητών σου και ουκ ηνωτίσαντο και έδωκας αυτούς εν χειρί λαών της γης 31και συ εν οικτιρμοίς σου τοις πολλοίς ουκ εποίησας αυτούς εις συντέλειαν και ουκ εγκατέλιπες αυτούς ότι ισχυρός ει και ελεήμων και οικτίρμων 32και νυν ο θεός ημών ο ισχυρός ο μέγας ο κραταιός και φοβερός φυλάσσων την διαθήκην σου και το έλεός σου μη ολιγωθήτω ενώπιόν σου πας ο μόχθος ος εύρεν ημάς και τους βασιλείς ημών και τους άρχοντας ημών και τους ιερείς ημών και τους προφήτας ημών και τους πατέρας ημών και εν παντί τω λαώ σου από ημερών βασιλέων Ασσούρ και έως της ημέρας ταύτης 33και συ δίκαιος ει επί πάσι τοις ερχομένοις εφ΄ ημάς ότι αλήθειαν εποίησας και ημείς εξημάρτομεν 34και οι βασιλείς ημών και οι άρχοντες ημών και οι ιερείς ημών και οι πατέρες ημών ουκ εποίησαν τον νόμον σου και ου προσέσχον τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου α διεμαρτύρω αυτοίς 35και αυτοί εν βασιλεία σου και εν αγαθωσύνη σου τη πολλή η έδωκας αυτοίς και εν τη γη τη πλατεία και λιπαρά η έδωκας ενώπιον αυτών ουκ εδούλευσάν σοι και ουκ απέστρεψαν από επιτηδευμάτων αυτών των πονηρών 36ιδού εσμέν σήμερον δούλοι και η γη ην έδωκας τοις πατράσιν ημών φαγείν τον καρπόν αυτής και τα αγαθά αυτής και ιδού εσμέν δούλοι επ΄ αυτής 37και οι καρποί αυτής οι πολλοί εγένοντο τοις βασιλεύσιν ους έδωκας εφ΄ ημάς εν αμαρτίαις ημών και επί τα σώματα ημών εξουσιάζουσι και εν κτήνεσιν ημών ως αρεστόν αυτοίς και εν θλίψει μεγάλη εσμέν 38και εν πάσι τούτοις ημείς διατιθέμεθα πίστιν και γράφομεν και επισφραγίζουσιν άρχοντες ημών Λευίται ημών ιερείς ημών